zondag 31 december 2017

Jaaroverzicht 2017

Eindigden we onze vorige post met sneeuw en begon 2017 met een duik in Okanagan Lake, dit jaar sluiten we af in diezelfde traditie, met heel veel sneeuw. Want het kwam met grote vlokken naar beneden de afgelopen dagen en inmiddels voldoen we aan het geijkte beeld dat mensen hebben van Canada, een land van kou en sneeuw. Ondanks al het sneeuwruimen en ongemak dat het met zich meebrengt hebben we een echte witte Kerst kunnen vieren en oogt het buiten als een plaatje. En ja, ook voor morgen staat de nieuwjaarsduik in Peachland weer op het programma. Die traditie houdt Annemarie er in.




2017 was een jaar van veranderingen. We speelden al enige tijd met de gedachten om een andere woning met tuin te kopen alhoewel we het nog steeds erg naar ons zin hadden op ons plekje. Vrij onverwachts deed er zich een prachtige kans voor in Peachland, op slechts 6 km van ons vandaan. Een vrijstaande woning met tuin en met uitzicht op het meer; tijdens de bezichtiging waren we dan ook gelijk 'verkocht' alhoewel het duidelijk was dat er nog heel veel aan moest gebeuren. Met het besluit om het huis te kopen kwam alles in een stroomversnelling want ons huis moest natuurlijk eerst nog worden verkocht. Alle stukjes vielen op hun plek en nog geen 6 weken later konden we de sleutel van ons nieuwe huis al in ontvangst nemen.


Gedurende die periode kwam Annemarie's moeder voor een periode van 3 weken op bezoek; helemaal alleen, petje af. Ook al was het een drukke periode ivm de verkoop van het huis, toch hebben we hebben heerlijk genoten van haar bezoek en samen veel quality time doorgebracht. Zo was het heelijk relaxen in Sparkling Hills Spa Resort, genoot ma met volle teugen van alle winterse neerslag (terwijl wij er inmiddels wel klaar mee waren), stond ze voor het eerst op de snowshoes en hebben Erik en Annemarie zelfs nog even op de lange latten gestaan op Big White terwijl Wilhelmien haar ogen uitkeek.



Kort na haar vertrek terug naar Nederland brak voor ons een periode aan van inpakken, verhuizen en klussen, vooral heel veel klussen. Tijdens de bezichtiging was het idee ontstaan om een deel van de woning te gaan verhuren als Airbnb; met twee slaapkamers en een badkamer leende de benedenverdieping zich daar bij uitstek voor. Prioriteit was echter ons eigen woongedeelte en na twee maanden van slopen, verven, timmeren en allerlei mensen over de vloer begon het meer en meer ons eigen plekje te worden. Wat heerlijk was het om na al die maanden de tuintafel in te kunnen ruilen voor de bank en relaxt onderuit te kunnen zakken.

          

voor en na 

tijdens en na 

voor en na


Ons geplande tripje naar Las Vegas en Death Valley om ons 10-jarig huwelijk te vieren was een welkome onderbreking na al dat klussen en verbouwen. De lente had zich alleen nog maar van haar natte kant laten zien en de warmte en zonneschijn aan de andere kant van de grens was dan ook een verademing. We hadden onszelf getrakteerd op de show van Cirque du Soleil en dat was een fantastisch ervaring. Van het drukke Las Vegas gingen we op weg naar het 'verstilde' landschap van Death Valley waarachter een prachtige en onverwachte schoonheid schuilt.




Terug bij thuiskomst was van relaxen geen sprake meer want met de komst van Annemarie's ouders in juni moest de hele benedenverdieping nog op de schop. Met hard werken en een aantal tripjes naar de Ikea in Vancouver konden we in juni de deuren van onze Airbnb openen en Albert en Wilhelmien waren onze 'proefgasten'. Al snel na onze posting op internet stroomden de boekingen binnen en zaten we grotendeels van de zomer volgeboekt.

We kijken terug op een succesvolle Airbnb ervaring waarbij we ontzettend veel aardige mensen hebben ontmoet en we hebben mogen bijdragen aan hun vakantie-ervaring. Natuurlijk is er ook een keerzijde aan het verhaal; het runnen van een Airbnb betekent ook na het werk nog wassen en schoonmaken, bereikbaar moeten zijn voor je gasten in geval van nood en/of vragen en het cancelen van de door ons geplande weekendjes weg. Ook al is het nog zoeken naar een goede vorm, we hebben er vertrouwen in dat we ook daar een balans in zullen vinden.



Met de komst van Albert en Wilhelmien naar Canada stond er ook weer een rondreis op het programma en we zijn ontzettend dankbaar dat we dat nog steeds met elkaar kunnen doen. In die twee weken bezochten we de Sunshine Coast, Vancouver Island en Salt Spring Island en kwamen we op plekken waar ook wij nog niet eerder waren geweest. Hoogtepunten van deze reis was de 'whalewatch-tour' in Telegraph Cove, het kajakken 's ochtends vroeg op het spiegelgladde water van de Okeover baai bij Lund en de adembenemend mooie vlucht met een watervliegtuig op Salt Spring Island. Een vermelding zeker waard is de hike naar Joffre Lakes bij Pemberton, een flinke uitdaging met een afstand van 11 km en een hoogteverschil van 400 meter die zelfs Albert en Wilhelmien hebben volbracht.





Eind augustus werden we helaas geconfronteerd met een minder leuke gebeurtenis en bij thuiskomst van ons werk bleek er te zijn ingebroken. Ondanks de eerste schok en de ravage die de inbreker(s) had(den) achtergelaten (en de spullen die waren meegenomen) lieten we ons er niet teveel door uit het veld slaan. De inbreuk op onze privacy was natuurlijk heel vervelend maar we realiseerden ons dat de schade vooral materieel van aard was en dat gezondheid en genieten van het leven belangrijker zijn dan materiƫle goederen. We werden aangenaam verrast door onze Airbnb gasten die een fles wijn kwamen brengen voor de schrik en door onze benedenbuurman die meteen voor ons klaar stond; dit zijn mooie momenten die het negatieve doen vergeten.

In ons vorige blog gaven we al aan dat we ons leven in Canada in zeer korte tijd op de rit hebben gezet maar dat er desondanks soms het gemis is van vrienden en familie uit Nederland. Het samen maken van (nieuwe) herinneringen is grotendeels verleden tijd en op sommige momenten komen die gevoelens sterker naar voren.

2017 was dan ook het jaar waarin we ons ten doel hadden gesteld om nieuwe mensen te ontmoeten en contacten op te bouwen binnen de Canadese gemeenschap. Inmiddels hebben we een goede relatie met onze benedenburen en ook onze voormalige buurman nodigt ons graag uit voor bijvoorbeeld een filmavondje bij hem thuis.
Vooral Annemarie miste het contact met haar Nederlandse vriendinnen en 2017 was het jaar waarin ze vriendschappen heeft opgebouwd met een aantal Canadese meiden. Lekker 'ouderwets' vriendinnen onder elkaar,  samen een hapje eten, een avondje naar de schouwburg of een goed gesprek tijdens een bakkie koffie.

Emigreren kent verschillende facetten. Inmiddels wonen we hier ruim 3,5 jaar en nog steeds kunnen we zeggen dat we geen moment spijt hebben van deze stap en Canada is ons nieuwe thuis. Waar de focus in het begin vooral lag op basale zaken zoals het vinden van woonruimte, het vinden van werk en kennismaking met het nieuwe thuisland zien we steeds meer een verschuiving naar een invulling van persoonlijke behoeftes nu we meer gesetteld zijn. Dit is een proces en we hopen dat ook 2018 daarin veel moois mag brengen.



Geen opmerkingen:

Een reactie posten