dinsdag 18 november 2014

Helemaal thuis in Canada

Iedere maand proberen we een berichtje op onze blog te plaatsen en het is alweer ruim een maand geleden sinds ons laatste blogbericht. Op Facebook laten we regelmatig weten wat ons bezighoudt maar ook onze niet-Facebook vrienden houden we graag op de hoogte van ons wel en wee in Canada.

Vorige keer lieten we weten dat Annemarie is aangenomen als Forensisch Psychiatrisch Outreach Werker en inmiddels is ze daar begonnen. Ook al betreft het een pittige doelgroep, het werk valt tot nu toe reuze mee. Veel tijd gaat zitten in het heen en weer rijden, afstanden van 200 of 300 km op een dag zijn niet ongebruikelijk. Al rijdend door het prachtige Canadese land, tussen de bergen en de meren is het raar te beseffen dat je nu aan het werk bent in plaats van op vakantie. Soms waan je je hier ook echt wel een beetje terug in de tijd, zo bracht Annemarie afgelopen een voedselpakket naar een gezin dat al liftend bij -12 geprobeerd had om de voedselbank te bereiken, 40km verderop. Of de client die grotendeels buiten woont en zich warmhoudt bij een provisorisch kampvuurtje. 


Afgelopen maand stond ook weer in het teken van allerlei leuke sociale activiteiten, zo gingen we met een grote groep Nederlanders en Canadesen naar de kroeg waar een Nederlandse kennis een optreden had met zijn band, hebben we Mexicaans gegeten bij Wouter en Aura, Erik die sinds deze week deel uitmaakt van de net opgerichte maandelijkse klaverjasclub (alleen voor mannen) en een middagje is wezen schieten (kleiduiven) met Ate, hadden we een gezellige spelletjesavond en pizza gegeten met onze Canadese vrienden, en drinken we regelmatig een bakje koffie met de familie Janssen en hebben we samen heel fanatiek Kolonisten van Catan gespeeld. 



De weken vliegen voorbij met werken en leuke dingen doen met de mensen om ons heen. Van wandelen is er de laatste tijd weinig gekomen en dus hebben we ons verdiept in geocaching, het opsporen van 'schatten' met behulp van onze gps. 
We hebben geprobeerd de top van Mount Boucherie te bereiken waarbij onze tweede poging, samen met Olaf en een iets minder steile route, dit keer wel succesvol was. Vooral Annemarie was trots dat ze de top had bereikt, het was geen lange wandeling maar fysiek wel pittig (voor haar). Dat moest natuurlijk wel worden vastgelegd. 


Ook hebben we onze eerste geocaches gevonden.



Erik heeft het hardlopen weer helemaal opgepakt en is fanatieker dan ooit. Onlangs heeft hij weer een wedstrijdje gelopen in Mission Park Creek. Het lopen door het bos en klimmen en dalen viel hem zwaar maar desondanks is hij toch elfde geworden (van de 100). 



Van het een op het andere moment is hier de kou ingetreden en moet toch ook echt de verwarming aan. De afgelopen nachten was het zo'n -12 graden en kwam de temperatuur ook overdag niet boven 0. Wel schijnt de zon uitbundig en is het zonder al te veel wind prima weer. De sneeuw laat echter nog even op zich wachten en is dit jaar schijnbaar aan de late kant alhoewel de eerste vlokjes al wel zijn gevallen. 


Wij hebben inmiddels onze eerste vier skilessen geboekt en we beginnen half december met onze eerste les. Daarbij vielen we met de neus in de boter want we waren net op tijd met inschrijven voor de beginnerscursus met aan het eind voor alle deelnemers gratis, nieuwe ski's. 

Inmiddels hebben we ook onze nieuwe auto op kunnen halen. We moesten er even geduld voor hebben maar afgelopen week bleek dat hij er eindelijk was. Hij rijdt heerlijk en we zijn nu helemaal klaar voor de winter. 


Annemarie is nog steeds fanatiek aan het bakken, van pompoencake tot gevulde speculaas (waar iedereen erg enthousiast over was) en olijven/tomatenbrood. Met de komende Sinterklaas in het vooruitzicht moet er natuurlijk ook worden gebakken, speculaas en pepernoten.



Het mag duidelijk zijn dat we onze draai wel hebben gevonden en het nog steeds erg naar onze zin hebben. Uiteraard missen we soms wel onze vrienden uit Nederland en familie en het is een fijn vooruitzicht om ze in maart weer te zien.