Aan het werk

Inmiddels zijn we een beetje gesetteld en krijgt het leven zijn normale ritme. Toch voelt het vaak niet zo, zittend vanaf ons balkon met uitzicht over de bergen of wanneer we een duik nemen in het zwembad of in het weekend heerlijk gaan toeren in de omgeving.

Toch is Erik doordeweeks druk aan het werk en hij maakt soms lange dagen, met temperaturen die regelmatig boven de 30 graden uitkomen niet altijd een lolletje.
Na het veelbelovende baantje bij het Visitor Center waar we uiteindelijk niets meer van hebben gehoord vertelde Olaf dat een Nederlands stel dat in Summerland een eigen koffiecafé runt nog op zoek was naar een medewerker, voor de langere termijn. Hij heeft contact met hen opgenomen en nadat Annemarie telefonisch contact had gehad zaten we al de dag erop in Summerland voor een kennismaking. We hebben een goed gesprek gehad met elkaar en Annemarie gaat maandag beginnen met haar nieuwe baan. Om te kijken of het bevalt start ze eerst met 2 dagen per week maar dit kan worden uitgebreid naar 3, 4 of 5 dagen per week. Spannend en vooral heel erg leuk!

Verder was het vorige weekend even spannnend met de bosbranden. In heel BC woedden ruim 150 branden waarvan 1 brand vlak achter ons was uitgebroken. Vooral 's avonds bij binnenkomst in West-Kelowna na het gesprek in Summerland, konden we de vuurhaarden op de berg goed zien en dat maakte wel indruk. De volgende dag hoorden we bij het benzinepomp dat de stroom mogelijk eraf zou gaan voor heel West-Kelowna en het omliggende gebied. De brand was namelijk nog maar zo'n 100 meter verwijderd van de enige elektriciteitspaal dus dat was spannend. We besloten om ons geplande dagje uit te verplaatsen en hebben snel wat boodschappen en kaarsen gehaald. Eenmaal thuis bleek dat we de instructie kregen om een koffer met spullen klaar te hebben staan in het geval de wind zou gaan draaien en ook wij geëvacueerd moesten worden, tot nu toe bevonden we ons net buiten de evacuatiezone. Ondanks de aantrekkende wind en het uitblijven van regen, lukte het de brandweerlieden om na een paar dagen de brand steeds een beetje meer onder controle te krijgen. Het was wel erg indrukwekkend want de vliegtuigen, helikopters vlogen af en aan en een colonne van 4 watervliegtuigen vloog diverse malen vlak over ons balkon (we konden de piloot zien zitten) om water te scheppen uit het meer vlak voor ons.

Een plekje (onder de zon)

Inmiddels is het al twee weken geleden dat pa en ma weer terug naar Nederland zijn gegaan. Erik is vorige week weer begonnen met werken en dat valt met dagelijks ruim 35 graden niet altijd mee. Ondanks de warmte bevalt het werk hem goed en is er voorlopig werk zat. Annemarie is druk aan het rondkijken voor vacatures en heeft inmiddels een aantal sollicitatiebrieven verstuurd. Vorige week heeft ze geïnformeerd bij het Visitor Center voor een (tijdelijke) baan en dat zag er even hoopvol uit. Helaas, tot op heden hebben we niets meer gehoord en dat is wel typisch Canadees. Het is hier heel gebruikelijk om te solliciteren en nooit wat te horen, geen bevestiging en geen afwijzing. Wanneer er wordt gezegd dat je wordt gebeld -of dat nou de elektricien is, de monteur van de televisie, de verkoper van de autogarage of de yogastudio- in dit geval heeft geen van allen de afgelopen twee weken teruggebeld. Dat is soms wel frustrerend, zeker omdat iedereen hier erg vriendelijk is. We hebben al begrepen dat dit bij de Canadese mentaliteit hoort en in Kelowna misschien nog wel een beetje meer vanwege het warme klimaat. Het gaat hier mañana, mañana...

In huis hebben veel spullen inmiddels een eigen plekje gekregen, ook al staan er nog een aantal dozen. Doos nummer 7, de doos die zoek was, is vandaag ook eindelijk aangekomen. Na weken radiostilte kregen we bericht dat deze weer terug was in Ontario (een paar duizend kilometer hier vandaan) en met de volgende chauffeur weer deze richting op zou komen. Het hele spul is nu weer compleet.

Onze keuken

Onze woonkamer gezien vanuit de keuken

Onze woonkamer 

Onze slaapkamer

 Uitzicht vanaf ons balkon

Zo langzaam aan begint er een beetje ritme te komen. Het is wel een luxe om hier te wonen met een zwembad, jacuzzi, sauna, fitnessruimte en tennisbaan voor de deur. En met die warmte is zeker het zwembad geen overbodige luxe.
Afgelopen weekend hebben we voor het eerst gezwommen in het meer en dan voelt het net alsof je op vakantie bent. We roepen dan ook dagelijks als we op ons balkonnetje zitten met uitzicht op de bergen of een duik nemen in Lake Okanagan, 'je zult hier maar wonen'.

Uitzicht vanaf het zwembad op het hoofdgebouw

Een eigen plekje

Het is al een tijdje geleden sinds ons laatste bericht op deze weblog en dat is dus ook de reden dat mensen die zich hebben aangemeld de afgelopen tijd geen berichten hebben ontvangen.

We hebben een heerlijke reis gemaakt en we zijn ruim vijf weken 'offline' geweest. Wel hebben we onze verhalen en foto's gedeeld op een andere weblog. Voor degenen die nieuwsgierig zijn naar onze reis, ga dan naar Op reis met Erik en Annemarie

Eind juni zijn we samen met de ouders van Annemarie aangekomen in West-Kelowna, toch wel een spannend moment. Voor hen was het de eerste keer dat ze de stad zagen, ook spannend omdat we de sleutel van ons eigen appartement gingen ophalen. Na het wonen in een motel en al dat reizen, waren we nu ook wel toe aan een eigen plekje.



We hebben de eerste paar dagen veel gedaan in ons nieuwe appartement zodat het in ieder geval alvast bewoonbaar zou zijn. Daarvoor moesten alle meubels en dozen opgehaald worden uit de storage en ook moesten nog verschillende meubels in elkaar worden gezet. Het was fijn dat pa en ma hierbij behulpzaam konden zijn en ook heeft Olaf ons geholpen met sjouwen en het bed in elkaar zetten.

Na twee dagen stonden de meeste meubels op hun plek en hadden we een paar dagen over om leuke dingen te doen en te bekijken in Kelowna. De dozen hebben we voor zolang 'opgeruimd' in de inbouwkasten, die we daar mooi voor konden gebruiken. Ook al was het elke dag een 'gezoek' naar van alles en nog wat en hebben we menig doos meer dan eens opengetrokken, het was bewoonbaar. Erik en Annemarie hebben de eerste dagen 'gekampeerd' op de logeerkamer (kussens en lakens waren vooralsnog onvindbaar) terwijl pa en ma prinsheerlijk in ons nieuwe bed hebben gelogeerd.

Kelowna en de Okanagan staan bekend om de vele wijnen en wijngaarden dus een bezoek aan Mission Hill Winery mocht natuurlijk niet ontbreken.







Ook hebben we een bezoek gebracht aan House of Rose Winery en hebben pa en ma kennis gemaakt met Wouter en Aura en de verrukkelijke wijn die ze maken. Ook nu was het weer erg gezellig en hebben we genoten. Na afloop hebben we natuurlijk nog een paar flesjes wijn gekocht.


In Peachland hebben we de eerste avond gegeten bij Gasthaus on the Lake, een erg gezellig en goedlopend restaurant met een prachtig uitzicht over Okanagan Lake en heerlijk eten.
In Summerland hebben we een ritje gemaakt met de stoomtrein, de Kettle Valley Steam Railway door het mooie Prairie Valley met uitzicht over de wijngaarden.

We hebben voor het eerst een duik genomen in ons zwembad, gezweten in de sauna, onze nieuwe barbecue uitgeprobeerd, wijn gedronken op het balkon, het WK-gekeken in de centrale ruimte omdat de tv het niet deed, het uitzicht over Kelowna bekeken vanaf Knox Mountain en Dilworth Mountain en gewinkeld bij Orchard Mall.

Voorbereidingen voor de barbecue

Op woensdag 2 juli was het dan toch tijd voor "afscheid". We hebben de ouders van Annemarie uitgezwaaid ophet vliegveld van Kelowna en dat was toch wel even een moeilijk moment. We hebben het erg fijn met elkaar gehad de afgelopen weken en we zijn blij dat ze nu zelf hebben kunnen zien waar we terecht zijn gekomen. 

Tegelijkertijd is het ook fijn om weer met zijn tweeën te zijn zodat we van ons huis een thuis kunnen maken en ons hier kunnen gaan settelen.