zondag 1 januari 2017

2016 Jaaroverzicht

Zoals genoemd in ons laatste blogbericht, inmiddels alweer 8 maanden geleden, worden alle nieuwe dingen op een gegeven moment ook 'normaal' en is er geen reden om elke paar maanden een nieuw bericht te plaatsen. Inmiddels wonen we nu 2,5 jaar in Canada en gaat het leven hier ook zijn dagelijkse gangetje. Toch is het einde van het jaar een mooi moment om even stil te staan, om terug te kijken op de dingen die we hebben gedaan en hebben beleefd in 2016 en dat met jullie te delen.

Begin 2016 stond in het teken van de verbouwing van onze badkamer. Een lekkage was de directe aanleiding om deze flink aan te pakken naar een wat meer Europese stijl. Dat bleek in eerste instantie op nogal wat 'Canadese' weerstand te stuiten aangezien ze hier graag vasthouden aan de Canadese standaard. Afwijken hiervan levert 'een hoop beren op de weg' inclusief de daarbij behorende kosten. Echter zag een bevriende buurman alleen maar mogelijkheden in plaats van problemen en samen met Erik hebben ze de badkamer naar onze wensen en ideeën gerealiseerd.

Op werkgebied waren er dit jaar niet zo heel veel veranderingen. Annemarie besloot in maart haar contract op te zeggen binnen de forensische psychiatrie zodat ze daarmee terug kon naar de gewenste 4 dagen werk per week.
Een "uitstapje" naar de 'brain injury society' in Kelowna bleek van korte duur aangezien de werkplek en functie niet aan de verwachtingen voldeed. Met het aanbod van een vast contract bij de brain injury society in Penticton was er dan ook geen enkele aarzeling om deze met beide handen aan te pakken.
Ook Erik heeft zijn draai echt gevonden en is inmiddels gewend aan de Canadese manier van werken, inclusief inches en feet... Hij is een gewaardeerd collega en hij onderscheidt zich met zijn Nederlandse werkmentaliteit.

Met de komst van de lente en het mooie weer, konden we ook eindelijk onze kajak weer te water laten. Omdat we deze vorig jaar pas eind van de zomer hadden gekocht, waren we er nog niet veel mee op pad geweest. Met de winter nog maar net een week achter de rug vertrokken we enthousiast  op 2 april met onze kajak naar Oyama Lake. Dat bleek echter enigszins voorbarig aangezien we halverwege de route met de auto bijna vast kwamen te zitten in de sneeuw. Gelukkig vonden we een goed alternatief en het mooie van het wonen hier is dat ook al ligt er nog sneeuw en ijs in de hoger gelegen gebieden, in het vroege voorjaar kan de temperatuur hier al prachtig zijn.
We hebben menig nieuw plekje ontdekt in de omgeving en een dagje op het water in deze prachtige omgeving voelt dan al heel snel als vakantie.








2016 was ook het jaar dat de ouders van Annemarie voor een periode van 8 weken zouden komen. Ook al lijkt het een hele lange tijd, deze weken zijn voorbij gevlogen.
Het was heerlijk om uitgebreid tijd met elkaar door te brengen en ze te betrekken in ons leven van alledag in Canada. Samen hebben we een lang weekend doorgebracht in Golden, in de Rocky Mountains. Al viel het weer wel wat tegen, dit weerhield ons er niet van om datgene te doen wat we het liefste doen; eropuit gaan, de natuur in, wandelingen maken en natuurlijk wildlife spotten.


Nog geen twee weken later hadden wij dan ook eindelijk vakantie en met passen en meten lukte het om onze eigen auto vol te laden en aan onze rondreis te beginnen. Zoals altijd hebben we ook deze vakantie niet stilgezeten en hebben we heel veel gezien en ondernomen. Vanuit Kelowna ging de route al snel de grens over naar de Verenigde Staten en hebben we een groot deel van de staat Washington bezocht. Hoge, besneeuwde bergpieken in het noorden van Olympic park, gematigde regenwouden en kilometerslang kust in het westen en dorpjes in Duitse sferen en Wild West stijl in het oosten van de staat. Eén van de hoogtepunten van deze reis was een uitstapje naar het meest noordwestelijke puntje van Washington waar we, staande op een uitkijkpunt, grote groepen orka's voor ons langs zagen trekken.




Eenmaal terug in Kelowna moest Annemarie 'volop aan de bak' aangezien het nog maar twee weken was tot aan 'across te lake swim'. Dit evenement wordt al jaren gehouden in Kelowna en deelnemers (van heinde en ver) gaan de uitdaging aan om Okanagan Lake over te zwemmen van West-Kelowna naar downtown Kelowna over een afstand van 2,1 km.
Dat betekende op zaterdagmorgen al voor dag en dauw op om deel te kunnen nemen aan de voorbereidende clinics om 7:00 's ochtends. Met een watertemperatuur van slechts 12 graden was dat niet altijd een pretje maar het was voor een goed doel. Met Erik en mijn vader in de kajak om de 'kortste route' te bepalen, is het gelukt om de overkant te behalen in 54 minuten. Wat gaf dat een trots en voldaan gevoel. Het onthaal door een club Nederlandse vrienden, compleet met Nederlandse vlag maakte het helemaal compleet.
Met dit evenement kwam tevens ook een eind aan het verblijf van de ouders van Annemarie, zoals eerder gezegd waren deze 8 weken omgevlogen.



Naast onze badkamerverbouwing heeft Erik zich dit jaar met wat kleine projectjes beziggehouden. Zo toverde hij afvalhout van de sloop om in een grote plantenbak voor op het terras en een oude, houten kast van de kringloop kreeg een modern en Europees uiterlijk.

Ondanks dat we hier in Canada niet zoveel vakantiedagen hebben als in Nederland is ons voornemen om de (zomerse) lange weekenden te gebruiken om er een paar dagen op uit te gaan. Een van onze wensen was om in het wildflower season naar Sun Peaks te gaan, een skigebied nabij Kamloops. Onze verwachtingen werden overtroffen door de overweldigende bloemen- en kleurenpracht. Het was zelfs nog mooier dan we op foto's hadden gezien.




Ook ons weekendje naar Revelstoke was een succes. Helaas geen beren dit keer voor ons, alhoewel er overal voor werd gewaarschuwd. Een slingerende route naar de 'meadows of the sky' leverde mooie uitzichtpunten over Revelstoke. Eenmaal boven bleek dat de meeste wandelroutes waren afgesloten in verband met aanwezigheid van beren. Echter stond dat niet onze geplande hike in de weg en de 16-km lange wandeling kunnen we zeker tot onze favorieten rekenen.






Kort daarna kregen we bericht uit Nederland dat Annemarie's zwager ernstig ziek bleek te zijn. Emigreren brengt met zich mee dat je ook een manier moet vinden om met dit soort situaties om te gaan. En natuurlijk is er facetime en internet, toch is er ook de behoefte om bij je familie te willen zijn. Gezien de situatie en omstandigheden waren we in de mogelijkheid om op zeer korte termijn naar Nederland te gaan en waren onze werkgevers zeer bereid om daaraan mee te werken.
Het was fijn om voor een korte tijd deel uit te maken van hun leven, om mee te kunnen delen in het verdriet en tot steun te kunnen zijn. Nu enkele maanden later kunnen we gelukkig zeggen dat de gezondheid van mijn zwager de goede kant opgaat.
Met dit korte bezoek aan Nederland hebben we de kans gehad om wat vrienden en familie te bezoeken, volledig onverwachts maar zeker een positieve bijkomstigheid.

Want al voelen we ons hier thuis in Canada, hebben we ons leven in zeer korte tijd op de rit gezet met allebei een stabiele baan en een huis, toch is er soms wel het gemis. Met name het gemis van vrienden en familie die al heel lang deel uitmaken van je leven maar die we nu vooral bijpraten over ons leven 'hier' en zij over het leven 'daar'. Ofwel zoals Annemarie vaak zegt 'mensen waarmee je geen nieuwe herinneringen meer maakt'. Werden we het eerste jaar nog vooral in beslag genomen met ontdekken, vrienden maken en leven opbouwen, inmiddels is er meer ruimte gekomen voor dit soort gevoelens.

Ja, we kunnen nog steeds volmondig beamen dat we ons hier thuis voelen, dat hier ons leven is. We hebben nog geen enkele dag spijt gehad en we proberen zoveel mogelijk de kansen en mogelijkheden aan te grijpen en te genieten van datgene wat er op ons pad komt. En we hopen dat 2017 weer heel veel moois mag brengen!


En... mijn eerste uitdaging voor 2017 is alweer volbracht.
(2017 Polar Bear Dip, Peachland - Nieuwjaarsduik)


Geen opmerkingen:

Een reactie posten